De Morgen 2014

 

Relativeer het anders-zijn niet plat, iedereen is uniek

 

Niets is zwart-wit. Zo ook niet halfbloed zijn. Dan heb je een gemengde kleur. Mijn kleuren zijn geel en wit of wit en geel. Het is maar hoe je het bekijkt.

Ik hoor bij de diversiteitscijfers van de VRT. Vier jaar geleden mocht ik bij de openbare omroep aan de slag dankzij een bezoldigde diversiteitsstage. Ik ben een nieuwe Vlaming én ik ben vrouw. De meeste van mijn vrienden reageren verontwaardigd als ik ze zeg dat het een diversiteitsstage was die me heeft binnengeloodst in Het Huis. “Jij bent toch geen allochtoon?”

Een allochtoon ben ik wel, sinds kort een nieuwe Vlaming. En ik ben er fier op. Ik ben verbonden aan een moederschoot uit een andere cultuur. Dat betekent een andere taal, andere tradities, andere eetgewoonten, een ander geloof, een andere manier van leven. Het verrijkt mijn leven, het verwijdt mijn blik en het maakt onze wereld groter. Het breekt de vakjes open en veegt de stempels weg. Het laat de mensen los.

Ik ben geboren in Kapellen, heb een nomadisch bestaan – verspreid over de provincie Antwerpen – geleid. Je mag me ook gerust Antwerpenaar, Sinjoor en Belg noemen.

Als het aan mijn omgeving ligt, wordt ‘nieuwe Vlaming’ niet aangevinkt op mijn lijstje. Want ik heb een licht getaande huid die voor blank kan doorgaan. Mijn amandelvormige ogen hebben oogleden waardoor ik de wereld niet door twee spleetjes zie. Ik spreek en schrijf perfect Nederlands dus ik hoef geen inburgeringscursus te volgen.

Als het aan de statistieken ligt, mag ik die categorie wel aankruisen. Getuige de diversiteitsstage. Volgens onbekenden in de supermarkt staat het op mijn hoofd geschreven. Getuige hun goedbedoelde aanspreking in het Engels. Dezelfde discussie wordt dan weer omgekeerd gevoerd wanneer ik in mijn land van herkomst ben.

Het zit in mijn genen, in mijn bloed. Het zit in mijn hoofd, in mijn gedachten. Het zit in mijn hart, in mijn moeder.

Ik hou van multiculturaliteit, superdiversiteit of hoe je het ook noemen wil. Mijn punt is, laat de vakjes voor wat ze zijn. Wees tolerant maar relativeer het anders-zijn niet plat. Iedereen is uniek en dat is onze rijkdom.

 
Opinie als reactie op onze multiculturaliteit en ons ‘hokjesdenken’, gepubliceerd op De Morgen online