Sri Lanka. De westkust in mei. Het voelt als zomer in Europa. De avondlijke regen brengt verkoeling na een warme, drukkende dag. Wanneer ik de groene poort openduw, kraakt en kreunt het natte metaal onder de druk.
Driehonderd meter verder toeteren de auto’s ongegeneerd op de verbindingsweg tussen Colombo en Galle. De bussen razen er voorbij met een vaart die de kleurrijke sari’s doet opwaaien. Links van het kleine hospitaal ligt de homestay verscholen, in een zijweggetje dat net breed genoeg is voor een brommende tuk tuk om zich erdoorheen te wurmen. Hier en daar een winkel en overal waar je kijkt verse was. Waar de weg zich opsplitst en aan beide kanten van een rustig riviertje doorgaat, vind je de poort naar Paradise Galle Hostel.
Polo kijkt me hunkerend aan wanneer ik mijn hoofd door de poort steek. Het krakende metaal dat de stilte van ruisende palmbladeren en kabbelend water doorbrak, was een voorbode van mijn komst. De puppy stond al te kwispelstaarten maar zoals zijn baasje hem geleerd had, bleef hij braaf op de tegels van het terras wachten. We staken het vochtige gras over en ik wreef het gehoorzame beestje belonend op zijn kop.
Al snel kwam W.C. het terras opgeslenterd. Hij droeg nog steeds zijn wit gesteven hemd en grijze kostuumbroek. Na zonsondergang zagen we hem steevast met ontblote bast en in sarong rondlopen in huis. Maar vanavond was anders. Hij had overdag met zijn notaris in Matara afgesproken.
We nestelden ons in de zeteltjes met uitzicht op de frisgroene, ommuurde tuin. Het huis had iets weg van de oude gebouwen die je in het historische centrum van Galle ziet. Je waant je er in een zuiderse stad in Europa. Het fort dat de Portugezen er in de 16de eeuw hebben neergepoot, vind je terug in alle uithoeken van het land van deze voormalige bezetters. Met het verschil dat deze robuuste verdedigingslinie uitkijkt op de Indische en niet op de Atlantische Oceaan. De Nederlandse kerk en straatnamen zoals Leyn Baan Cross Street doen denken aan de tijd dat onze noorderburen en de Britten het hier voor het zeggen hadden. Het dorp is een gezellige mix van Europese en Aziatische stijlen. Ook het huis van W.C is Portugees en Nederlands geïnspireerd, al dateert het van 1991, wist hij ons later te vertellen.
Had hij echtscheidingsperikelen
of moest hij een erfeniskwestie regelen?
Hoe het die dag was geweest bij zijn notaris, vroegen we niet, maar we hadden er wel over gefantaseerd toen we in de oude stad ronddwaalden. Polo was vijf maanden oud en er was geen vrouw te bespeuren in het huis. Had W.C. echtscheidingsperikelen of moest hij een erfeniskwestie regelen? Arme man, dachten we, moederziel alleen met een hond om hem gezelschap te houden. Hij moet zich vast eenzaam voelen.
W.C kwam bij ons zitten en begon te vertellen.
“In 1982, toen jij een eenjarig meisje was, begon ik mijn carrière in de financiële sector. Mijn vrouw verdiende toen haar kost als leerkracht. Sinds twee jaar baten we onze gastenverblijven uit. Ik hier in Galle, mijn vrouw in de hoofdstad Colombo. Ze woont er met onze dochter die er aan de universiteit studeert. Ik heb ook twee zonen. Mijn oudste zoon woont in Los Angeles. Hij kreeg een studiebeurs en studeert er Financiën en Business. Mijn jongste zoon is net afgestudeerd aan de universiteit van Matara in dezelfde richting. Ze treden beiden in mijn voetsporen,” zegt de fiere vader met blinkende oogjes.
“Binnen enkele maanden studeert mijn zoon af in de Verenigde Staten en we willen er graag bij zijn op zijn afstudeerdag. We hebben een visum aangevraagd, maar het is onzeker of die toegekend wordt. Veel Sri Lankanen reizen de VS binnen met een tijdelijk toeristenvisum maar keren niet meer terug naar hun thuisland. Ik vrees ervoor.”
“Komt hij jullie binnenkort dan bezoeken in Sri Lanka?”, vraag ik verbouwereerd. “Nee, hij komt nog niet naar huis want hij wacht op zijn permanente verblijfsvergunning. Het is niet gemakkelijk om een Green Card te krijgen. Op termijn willen ook mijn jongste zoon en mijn dochter hun broer vergezellen in de VS.”
Deze warme man heeft het geluk een warm gezin te hebben.
We kregen het tegenovergestelde te horen van wat onze hersenspinsels ons hadden ingefluisterd. Deze warme man heeft het geluk een warm gezin te hebben. Maar op zoek naar de beste toekomst moeten er soms zware keuzes worden gemaakt.
9/1, Bope Cross Road
Osanagoda
Galle