Een bifana, daarmee verwelkomde Sandra me enkele maanden geleden in de buurt. Ik had net de laatste doos in mijn nieuwe appartement in 2060 gezet, toen ik op hun terras in de zon ging zitten. Sandra en Santos kwamen in 1988 van Setúbal naar Antwerpen. Of ze hun land niet missen, vraag ik hen. “Portugal is een mooi land. Er is wind, water, zon, maar wat kunnen we er doen? Hadden we ginds zoveel kunnen verdienen als hier, dan waren we nooit vertrokken,” zegt Santos. “Al onze kinderen zijn hier,” vult Sandra aan. Sandra en Santos hebben twee dochters en drie zonen. Allemaal geboren in België. “Mijn moeder was al in België toen we hier kwamen. Ze had een restaurant, hier op het einde van de straat.” “Is het Estrela do Mar?,” vraag ik haar opgewonden. “Ik ben er eergisteren nog gaan eten! Een oudere man en een jong meisje bedienden ons.” “Ja, dat klopt. Dat zijn mijn vader en mijn dochter. Mijn moeder staat er in de keuken. We koken dezelfde Portugese gerechten. Cataplana is mijn favoriet. Deze visschotel moet je zeker eens proberen! Wel een dag op voorhand bestellen,” knipoogt ze. Ik kijk rond in hun kleurrijke restaurant. Op de achtergrond speelt de televisie in het Portugees. De menukaart wordt in foto’s uitgebeeld en bedekt de volledige vitrine. De muren en de tafels zijn versierd met foto’s van vissersbootjes, een zonovergoten markplein met een wit marmeren monument, kleine steegjes onder een heldere lucht,… Setúbal en haar blauwe zee zijn niet ver weg hier, in Rio Azul.

 * Reeks voor 2060 Mijn Buurt (6/9)