“Ik wist niet dat ik geadopteerd was. Mijn adoptiemoeder is Indonesisch-Nederlands maar ik vond altijd al dat ik niet op haar leek. Toen ik onlangs de kelder opruimde, vond ik papieren van een weeshuis in Sukorejo, een dorp in Midden-Java.” Nazier wist dat zijn roots in Indonesië lagen, maar dacht daarbij altijd aan Surabaya, de geboortestad van zijn moeder in het oosten van Java. “Ik ben niet kwaad op mijn moeder, maar wil wel graag weten wie mijn echte moeder is en waarom ze mij heeft achtergelaten. Misschien was ze te jong om voor mij te zorgen? Als ik mijn familie in Java zou vinden, dan bestaat het risico wel dat ze mij om geld gaan vragen. Ze denken dat wij rijk zijn.” Nazier gaat elk jaar op vakantie in Java. “Onlangs ging ik naar de zonsopgang kijken vanop de vulkaan Bromo. We moesten om twee uur ’s ochtends beginnen klimmen. Ik ben toen op een ezeltje naar boven gekomen, ik had geen zin om te klimmen. Weet je wel hoe ver dat was?,” lacht hij. “Ik voel me een echte Antwerpenaar, ik ben hier al meer dan veertig jaar. Als ik daar ben, spreken mensen Indonesisch tegen me maar dan moet ik hen teleurstellen. Sorry, ik spreek geen Indonesisch! Mijn moeder heeft me wel kinderwoordjes geleerd, maar later wilde ze niet dat ik me met de Indonesische gemeenschap inhield. “Heel herkenbaar!,” zeg ik zelf, als half-Chinese. “Bijvoorbeeld, nakan betekent eten, nakal is stout en met selamat tidur zeg je slaapwel.” Fijn om gelijklopende ervaringen uit te kunnen wisselen. “Terima kasih, Nazier!”
De Coninckplein 25-26
2060 Antwerpen
* Reeks voor 2060 Mijn Buurt (7/9)